Historia

Odsłony: 6520

Dzieje naszej szkoły sięgają XIX wieku. Z kroniki szkolnej pisanej po niemiecku alfabetem gotyckim, wynika, że w 1805 r. został zbudowany drewniany budynek szkolny. Do szkoły uczęszczało 107 dzieci nie tylko z Niedobczyc, lecz również z Popielowa, Biertułtów, Niewiadomia i Radoszów.



Nauczycielami, którzy pracowali w szkole byli Wertuszycki i Rakuse. W 1833r. nauczycielem był organista z kościoła w Radziejowie Jan Sobik, po nim był Kubisz z Jankowic następnie Andrzej Kachel i Sebastian Nawrath.

Uposażenie nauczyciela składało się z 50 marek, 7 sągów drewna, 31 korców i 3 garncy zboża, 2 kop snopków oraz 27,5 wiązki słomy i 16 siana jako zimowej karmy dla krów, letniej możliwości wypasu i wolnej hodowli, z 1 morgi pola i ogrodu, a więc uposażenie było częściowo w naturze częściowo w pieniądzach.

W następnych latach szkoła zostaje rozbudowana i umiejscowiona przy późniejszej linii kolejowej. Szkoła znajdowała się w budynku późniejszego Urzędu Gminy przy obecnej ulicy Zagłoby i składała się z dwóch izb lekcyjnych, kuchni oraz izby przylegającej do niej, piwnicy i szopy na prywatny użytek nauczyciela oraz pomieszczenia dla pomocnika. Szkoła podlegała probostwu w Rybniku. Od 1864 r. zaczęto wprowadzać do szkół obowiązek nauczania w języku niemieckim i doprowadziło to do całkowitego wycofania ze szkół języka polskiego i polskich nauczycieli.

Wraz z powstaniem kopalni w Niedobczycach oraz rozwojem osiedli górniczych wzrasta liczba dzieci podlegających obowiązkowi szkolnemu.
Postanowiono powiększyć szkołę. W 1896r. gmina odkupiła pole od rolnika Józefa Pysznego, na którym miała być wybudowana nowa szkoła.
W 1901 r. rozpoczęto budowę, którą kierował mistrz budowlany Martini z Rybnika. Po trzech latach ukończono budowę w obecnym miejscu, przy ulicy Niedobczyckiej. 11 stycznia 1904r. nowy sześcioklasowy budynek szkolny został uroczyście otwarty i poświęcony przez rybnickiego proboszcza dr Brudnioka.

Ważnym wydarzeniem dla szkoły był powrót Niedobczyc w granice Polski, co nastąpiło po powstaniach śląskich i plebiscycie. Szkoła polska zaczęła funkcjonować w roku szkolnym 1922/23. Ten rok szkolny rozpoczęło uroczystym nabożeństwem 336 uczniów w VI- klasowej szkole. Ze względu na brak sił nauczycielskich w szkole pracowało dwoje nauczycieli: Euzebiusz Penkalla i panna Pelkówna. 1 września 1927 r. na skutek uchwały Związku Szkolnego w Niedobczycach, a potwierdzonej przez Wydział Oświecenia Publicznego, nasza szkoła otrzymała nazwę Katolickiej Szkoły Powszechnej imienia Karola Miarki. Nazwa szkoły utrzymała się do wybuchu drugiej wojny światowej. Na patrona szkoły zostaje wybrany Karol Miarka - nauczyciel, który dążył do podniesienia poziomu oświaty ludu polskiego na Śląsku.

Tradycją szkoły było świętowanie uroczystości związanych z wydarzeniami historycznymi. Święta narodowe rozpoczynano zwykle uroczystym nabożeństwem, po którym dzieci udawały się do szkoły, albo do sali pana Wieczorka, gdzie w skupieniu słuchano przemówień nauczycieli, dzieci deklamowały okolicznościowe wiersze i śpiewały patriotyczne pieśni. W maju bardzo często odbywał się festyn ludowy, podczas którego odgrywano sztuki teatralne, a młodzież wykonywała popisy gimnastyczne.

13 sierpnia 1926 r. w szkole wybuchł pożar, ale dzięki natychmiastowej reakcji nauczycieli i sąsiadów ogień ugaszono. Kolejne lata przebiegają spokojnie, a ilość jej wychowanków stale rośnie.

W październiku 1936r. po wizytacji kuratora i inspektora szkolnego podjęto decyzję o rozbudowie szkoły. Pod koniec listopada 1937r. rozpoczęto rozbudowę i przebudowę szkoły. Dobudowane zostało nowe skrzydło połączone ze starym budynkiem jednopiętrowym korytarzem.

Okres okupacji niemieckiej położył kres polskiemu szkolnictwu i wszystkie szkoły, a wraz z nimi i nasza przeszły pod zarząd niemiecki.
W latach1939-1945 niedobczycka szkoła urzędowała pod patronatem Horsta Wessela- hitlerowskiego bojówkarza. W 1939 r. rok szkolny rozpoczął się z kilkudniowym opóźnieniem- 5 września. Zainaugurował go Euzebiusz Penkalla- kierownik szkoły. Kolejnymi kierownikami byli: P. Maas, Schwobe, R. Neumann, R. Adler. Ten pozostał już do zakończenia wojny.

Rok szkolny 1944/45 w kronice rozpoczyna się zdaniem: „Wojna totalna”. Coraz częściej ogłasza się alarmy przeciwlotnicze. W związku z tym zmieniono niektóre godziny lekcyjne na popołudniowe. W połowie stycznia 1945 r. ruszyła wielka zimowa ofensywa radziecka. Radio podało komunikat o zamknięciu wszystkich szkół na Górnym Śląsku. Wskutek działań wojennych budynek szkolny ucierpiał w 28% . 24 kwietnia 1945 r. miesiąc od wyzwolenia Niedobczyc (26.III.1945r.) - otwarto uroczyście naszą szkołę - wreszcie polską - według dawnej tradycji: nabożeństwem i przemówieniem do zebranej młodzieży szkolnej oraz obywateli tutejszej gminy. Kierownictwo w szkole objął na krótko Feliks Galisz bo jeszcze tego samego roku na własną prośbę został przeniesiony do Książenic. Na jego miejsce przybył Mieczysław Widacki, który pełnił to stanowisko do 1948 r. Poza powszechnym nauczaniem dzieci, zorganizowano kursy uzupełniające dla tych, którzy nie ukończyli szkoły polskiej. Zajęcia odbywały się 5 razy w tygodniu. Od 1946 r. funkcjonowała szkoła powszechna dla dorosłych. Zlikwidowano tym samym dotychczasowe kursy wieczorowe. W budynku szkoły otwarto również przedszkole.
W miarę możliwości szkołę wyposażano w potrzebne sprzęty i pomoce. Szkoła otrzymała pianino, a w styczniu 1947 r. została zradiofonizowana. Szkolna Spółdzielnia „Przyszłość” uruchomiła bibliotekę z książek zebranych wśród dzieci oraz szkolny sklepik spółdzielczy, którym była przenośna szafa, w czasie lekcji stojąca w kancelarii szkoły a podczas przerwy wynoszona na korytarz. W następnych latach kierownikami szkoły byli: Paweł Michalski, Kazimierz Sokołowski, Zygmunt Frysztacki, Krystyna Frysztacka.

Pod koniec lat sześćdziesiątych następuje wzrost liczby uczniów wskutek rozbudowy osiedla przy kopalni „Rymer”.

W 1975r. staraniem Komitetu Rodzicielskiego i dyrektora szkoły pani Krystyny Frysztackiej zawiązuje się Społeczny Komitet Budowy Sali Gimnastycznej i Rozbudowy Szkoły. Dzięki staraniom społeczności lokalnej i władz miasta powstaje nowa pełnowymiarowa sala gimnastyczna, która została oddana do użytku w 1980 r. Szkoła zyskuje dodatkowo 3 sale lekcyjne, Izbę Pamięci Narodowej i małą salę gimnastyczna. W ten sposób szkoła składa się z 3 budynków wybudowanych w różnych okresach a połączonych w jedną całość.



W roku szkolnym 1982/83 obowiązki dyrektora szkoły obejmuje pani Jolanta Kocjan. W tym czasie w szkole działają organizacje młodzieżowe, koła przedmiotowe i koła zainteresowań, z których największe osiągnięcia ma koło modelarstwa lotniczego, mające na swoim koncie Mistrzostwo Śląska Juniorów i Wicemistrzostwo Polski Seniorów.

W 1992 r. stanowisko dyrektora szkoły obejmuje pan Marcin Olszewski. W 2003 r. dyrektor szkoły rozpoczął starania o sztandar szkoły i 23 stycznia 2004r. w trakcie uroczystej jubileuszowej mszy świętej sztandar został poświęcony i towarzyszy we wszystkich ważnych dla szkoły chwilach.



Od roku 2021 dyrektorem szkoły jest pan Tomasz Adamczyk.