Integracja  w  przedszkolu

       Integracja, włączanie, współuczestnictwo czy wspólny nurt oznaczają pełne uczestnictwo osób niepełnosprawnych w życiu społecznym. Przez integrację społeczną rozumie się taki kierunek przemian oraz sposób organizowania zajęć i rehabilitacji osób niepełnosprawnych, który ma na celu:

-  stworzenie tym osobom możliwości uczestnictwa w normalnym życiu i dostępu do wszystkich instytucji społecznych,

-  kształtowanie pozytywnych ustosunkowań i więzi psychospołecznych między pełnosprawnymi i niepełnosprawnymi (integrując społecznie dzieci niepełnosprawne, stwarzamy im warunki do wychowywania się w swojej rodzinie, uczenia się i wzrastania w naturalnym środowisku wśród rówieśników).

        Wartość integracji podkreśla doktryna Unii Europejskiej, podnosząca, że "osoby niepełnosprawne powinny uczyć się, mieszkać, pracować wspólnie z pełnosprawnymi". Integracja stanowi obraz humanistycznej kultury społeczeństwa, gdzie każdy człowiek jest wartością samą w sobie i ma możliwość nieograniczonego rozwoju.

         Wydana przez UNESCO rezolucja zawarta w Karcie Praw Dziecka (art. 23) mówi                 o zrównaniu osób niepełnosprawnych w różnych sprawach, w tym o zagwarantowaniu prawa do pełnego uczestnictwa w edukacji. Zatem to rodzice i dzieci mogą decydować o wyborze właściwej drogi edukacyjnej. Rezolucja ta została ratyfikowana przez poszczególne państwa, w tym również przez władze Polski. Oznacza to możliwość uczestnictwa w edukacji wszystkich dzieci    w przedszkolach i szkołach masowych.

         Na mocy Ustawy o Systemie Oświaty z 1991 roku oraz licznych, stale aktualizowanych, rozporządzeń dzieci z różnego rodzaju niepełnosprawnościami mogą uczęszczać razem z pełnosprawnymi rówieśnikami do jednej szkoły i klasy, przedszkola. Idea integracji pojawiła się w polskiej oświacie na początku lat dziewięćdziesiątych. O integracji mówi się, myśląc o:

-  łączeniu w jednej grupie lub klasie dzieci o różnych możliwościach intelektualnych i rozwojowych,

-  łączeniu treści programowych i metod nauczania.

         Przedszkola wprowadzające integrację rzeczywistą mają podobną strukturę organizacyjną:

-  w grupie jest  15 – 20 dzieci, w tym 3–5 niepełnosprawne,

-  wśród niepełnosprawnych są dzieci z różnymi zaburzeniami w rozwoju:

* z opóźnieniem rozwojowym w zakresie percepcji, motoryki, mowy, z mikrodefektami rozwojowymi, z wadami narządu ruchu, z problemami emocjonalnymi, a także dzieci upośledzone w stopniu lekkim,

* do integracji kwalifikują się dzieci od 4. roku życia,

* czas pobytu dziecka niepełnosprawnego w przedszkolu w miarę możliwości ogranicza się        do 4 – 5 godzin dziennie,

* do pracy z dzieckiem zdrowym i niepełnosprawnym zatrudnia się nauczyciela                             z przygotowaniem do wychowania przedszkolnego, pedagogów specjalnych, psychologów, rehabilitantów ruchowych, instruktorów umuzykalniania oraz konsultantów: logopedę, ortopedę, neurologa dziecięcego (w zależności od potrzeb).

         Funkcjonowanie przedszkola integracyjnego to działanie nie tylko na rzecz mniejszości, jaką są niepełnosprawni, ale też na rzecz zdrowych dzieci. Najkorzystniej jest wykształcić

właściwą postawę w procesie wychowawczym wtedy, gdy tylko zaczynają się kształtować postawy - akceptujące lub odrzucające. Dzieci niepełnosprawne, przebywając w przedszkolu ze wszystkimi dziećmi, mają podwójną szansę - przekonać rówieśników o swoich różnych zaletach, a więc dowieść, że mogą być również cennymi partnerami w zabawie, przyjaźni, jak pozostałe dzieci, a także przekonać siebie samych o tym, że mogą na równych prawach funkcjonować w środowisku rówieśniczym. 

     Dzieci pełnosprawne w obcowaniu z niepełnosprawnymi rówieśnikami   uczą się:

-  większej tolerancji wobec innych,

-  akceptowania niepełnosprawności,

-  odpowiedzialności i życzliwości wobec innych,

-  większej otwartości na innych,

-  mają większą świadomość tego, że nie wszyscy są jednakowi,

   co   nie znaczy, że są przez to gorsi,

-  dostrzegają, coraz lepiej rozumieją ograniczenia samodzielności

     swoich kolegów i troszczą się o nie,

-  uczą się większej wytrwałości i cierpliwości w pokonywaniu

    własnych trudności.

 Dzieci niepełnosprawne obserwując na co dzień pełnosprawnych rówieśników:

-  zapominają o swoich ułomnościach,

-  nabierają większej pewności siebie,

-  odnajdują swoje miejsce w środowisku, co w przyszłości

   umożliwi im odważniej patrzeć na świat,

-  starają się im dorównać, mobilizując się do większego wysiłku,

   a jednocześnie lepiej się rozwijają fizycznie i psychiczne.

  Zalety grupy integracyjnej:

1. Mała liczebność (- dzieci niepełnosprawne są kwalifikowane na podstawie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego wydawanego przez publiczną poradnię psychologiczno – pedagogiczną.)
2. Kolejna zaleta grupy integracyjnej to praca dwóch nauczycieli jednocześnie: nauczyciela prowadzącego i nauczyciela wspomagającego, który jest pedagogiem specjalnym. Grupy pracują w oparciu o podstawę programową wychowania przedszkolnego.
3. Dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych program jest modyfikowany, czyli dostosowany do dynamiki rozwoju, możliwości dzieci i ich indywidualnego tempa pracy.
4. Podczas zajęć występuje indywidualizacja w procesie uczenia się. Zadania dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych są inne, o różnym stopniu trudności, doskonalące słabiej opanowane umiejętności i wiadomości, przeznacza się na ich wykonanie więcej czasu. Najczęściej jednak organizowane są takie sytuacje dydaktyczne i wychowawcze,       w których uczniowie zdrowi
   i niepełnosprawni podejmują wspólne, różnorodne działania, są partnerami, razem pokonują trudności i osiągają sukcesy. Sytuacje te sprzyjają nie tylko uspołecznieniu,      ale podnoszą poczucie własnej wartości i budzą wiarę w swoje możliwości.

            Wychowanie i kształcenie integracyjne przynosi więc korzyści każdemu dziecku w przedszkolu oraz całej społeczności przedszkolnej, a w przyszłości pozwoli stworzyć bardziej wyrozumiale, tolerancyjne i pozytywnie nastawione społeczeństwo.

  Podsumowując przytoczę cytat Marii Grzegorzewskiej:

 „Każdy ma prawo do szczęścia i swego miejsca w społeczeństwie”.   

źródło artykułu - internet    

dzięki uprzejmości Marzanny M. www.keruzam.nazwa.pl

 powrót